Een week met verlies van tranen en kilo’s…

Na een zeer intensief weekend waarin ik mee gedaan heb aan de 24 uurs wandeling KWF SamenLoop voor Hoop is het, na wat bijslapen, weer tijd voor een nieuwe werkweek.

Met de informatie van een warme overdracht bij het aflossen van een collega kon ik gaan starten. Na een hartelijke ontvangst vertelt het gezin in wat voor rollercoaster ze terecht zijn gekomen. Hun dochtertje blijkt een hartruisje te hebben en in de laatste weken van de zwangerschap is er bij toeval een vergrote nier ontdekt. Na een lange bevalling die enkele dagen geduurd heeft en ook nog gepaard ging met veel bloedverlies, kwam het bericht van 2 aangeboren afwijkingen hard binnen. De kraamvrouw heeft daardoor een behoorlijk jasje uit gedaan!

Vandaag heeft het gezin een afspraak met de kinderarts, ook wordt er een hartfilmpje gemaakt en een echo van de nier. We overleggen wat het gezin graag wil en dat is als het lukt douchen met hulp en hun kindje even lekker in bad doen. Verder moet de babytas klaargemaakt worden want wat moet er allemaal in richting ziekenhuis. Zo gezegd zo gedaan, er vloeien heel wat tranen ten tijde van het douchen, want dit is best weer een mijlpaal na de afgelopen dagen. En ook hun dochtertje bewonderen tijdens het badderen ondanks alle spanningen, wat prachtig!

weekverlies

Ruim op tijd zijn ze klaar om naar het ziekenhuis te gaan. Babytas mee met daarin verschoningsspullen voor de baby, maar ook voor mama. En niet vergeten alle papieren, pasjes en wat eten en drinken want in zo’n ziekenhuis kan alles even duren. Het gezin gaat op weg en ik ga even in hun 'paleisje' aan de gang en maak het weer heerlijk fris en schoon, want ook dat was er door veel praten en huilen bij ingeschoten.

Midden in het rustuur van mama komt het gezin weer thuis, eerst het kleine meisje maar voeden want die heeft zich voorbeeldig gedragen, maar na 3,5 uur mag ze wel weer wat. Tijdens het voeden vraag ik of ze al wat meer te horen hebben gekregen over de gehele situatie.

Papa begint te vertellen, ze zijn wat meer gerustgesteld. Het hartruisje groeit zo goed als zeker weer dicht en wordt in de gaten gehouden De nier leek nu iets kleiner maar de kans op reflux bij de nieren is nog wel aanwezig. Daarom krijgt het kleintje elke dag antibiotica totdat ze zelf zindelijk is, dan kan de blaas goed geleegd worden. De temperatuur moet dagelijks goed in te gaten gehouden worden. Verder hebben ze nog een hele lijst mee gekregen met symptomen waar ze op moeten letten en een speciaal alarmnummer als er iets aan de hand mocht zijn.

Het kleine meisje doet het de hele week heel goed, zware luiers, goede temperatuur en ook groeit ze prima. Je zou dan ook niet zeggen dat er zo’n heel verhaal achter zit.“

Door alle stress en het vele bloedverlies vloeien er behalve heel veel tranen ook de kilo’s bij mama. Nu is ze van zichzelf al tenger maar richting de 60 kg gaat wel heel hard! In overleg met de verloskundige besproken wat we hieraan kunnen doen want ook de borstvoeding werkt hier aan mee. Een diëtiste wordt geraadpleegd en het advies: volle producten eten, gezond en om de 2 uur eten en ook veel havermout vooral als ontbijt. Hier zit veel ijzer in en met behulp van daarbij extra de floradix 2 maal daags, moet de suikerspiegel weer in balans komen en daarbij moet het lichaam zich langzaam gaan herstellen. Ook moet ze veel drinken, wel 2 à 2,5 liter per dag.

Het was echt een week met ups en downs, met goede tijden en slechte tijden. Soms een bijna blakende kraamvrouw en de dag erna weer een in en in spierwitte kraamvrouw die op flauwvallen stond. Ook was het best moeilijk voor haar om te accepteren dat haar hoofd wel wilde, maar dat het lijf niet mee werkte. Maar ook dat was een proces.

Twee dagen verlenging van de kraamzorg en extra uren heeft het gezin uiteindelijk verlichting gebracht. Mantelzorg werd extra ingeschakeld voor de dagen na de kraamweek. Er kwam rust, de nachten verliepen beter, tepels herstelden, de borstvoeding liep als een trein. Een blakende baby die al 120 gram boven haar geboortegewicht zat, maar vooral een mama die langzaam herstelde en ook niet meer afviel en die nu het dal verliet en langzaam de berg weer opkrabbelde. Ook papa had nu meer rust en de mantelzorg regelde de dingen er omheen.

Op de 10e dag was het tijd voor afscheid en dat voelde goed! Na enkele dagen krijg ik van de kraamvrouw een foto van het gezin wandelend achter de wagen, weer een mijlpaal!“

Deze kraamvogel vliegt weer door...

Groetjes, Ilse Zwaan

Deel deze pagina