Wel verwacht maar toch onverwachts…

Kraamverzorgende Ilse geeft kraamzorg op de neonatologie-afdeling van het ziekenhuis. Ze verzorgt daar moeder en haar pasgeboren dochter die in week 34 van de zwangerschap werd geboren. Ilse vertelt je meer over kramen in het ziekenhuis.

Kraamzorg in het ziekenhuis

Ik mag aan het werk in het ziekenhuis, op de couveuseafdeling (neonatologie). De kraamvrouw is een aantal dagen terug plots bevallen met 34 weken. Veel te vroeg dus. Als ik het ziekenhuis aankom, meld ik me bij de verpleging. Ze praten me bij over bijzonderheden en daarna is het tijd om kennis te maken met mama en de kleine meid.

We maken kennis en ik feliciteer haar op afstand. Mama zit nog even lekker te ontbijten en het kleine meisje ligt fijn in haar bedje met alle toeters en bellen aangesloten op haar lijfje. Mama begint te vertellen hoe het met haar gaat. Verder heb ik me ingelezen in de portal en de collega die ik aflos heeft een uitgebreide overdracht achtergelaten.

Een paar uur zwangerschapsverlof

Het is het tweede kindje voor het gezin. Hun oudste dochter is inmiddels 5,5 jaar. De vorige bevalling is flink gepaard gegaan met allerlei haken en ogen, mede daarom het grote leeftijdsverschil.

Mama was net een aantal uur met zwangerschapsverlof toen de kleine meid zich aandiende. Moeder werd er erg door overvallen, maar door de snelheid was er amper tijd om daarover na te denken.

Zorg aan het ziekenhuisbed

Met de kraamvrouw gaat het nu redelijk, al heeft ze ook deze keer een behoorlijke ‘jas’ uitgedaan. Ze moet dus heel rustig aan doen. Ze wordt aan alle kanten bijgestaan door professionals en is langzaam aan het ‘landen’.

Omdat de kraamvrouw nu ontslagen is uit het ziekenhuis, kom ik elke dag 3 uurtjes voor haar zorgen in het ziekenhuis. Dat doen we daar omdat ze bij haar kleine meid ‘inroomt’. De kraamzorg bestaat dan uit controles doen, bed verschonen, fruithap maken, veel vertellen en - ook niet onbelangrijk - de kraamvrouw haar verhaal laten doen.

Het kleine meisje doet het goed, maar is nog niet sterk genoeg om uit mama’s borst te drinken. Ze krijgt een flesje met borstvoeding die mama elke 3 uur kolft of voeding via de sonde.

Papa heeft alle nachten bij mama en zijn dochtertje geslapen. Afgelopen nacht is hij voor het eerst thuis geweest. Hij komt later in de ochtend op visite met de grote zus.

Mama was net een aantal uur met zwangerschapsverlof toen de kleine meid zich aandiende.

Naar huis met kraamzorg

De volgende dag meld ik me opnieuw bij de verpleging of er nog bijzonderheden zijn. Een verpleegkundige zegt dat de kleine meid het nu zo goed doet dat er een overleg komt of ze eventueel de volgende dag naar huis mag. Dat is goed nieuws!

Ook mama is op de hoogte gebracht en plotseling moet er een hoop geregeld worden. Spullen moeten mee naar het ziekenhuis, alles thuis moet in orde gemaakt worden en bij de verzekering moet de uitgestelde kraamzorg nagevraagd worden. Dit laatste zit inderdaad in het pakket en dat betekent dat dag 9 en 10 volledige dagzorg worden en dag 11 tot en met 14 nog 4 uurtjes per dag thuis. Ook de verloskundige wordt op de hoogte gesteld, zodat zij thuis kan langskomen.

Omdat de kleine meid het zo goed doet, gaan een voor een de sonde en het infuus eruit en ligt ze inmiddels in een gewoon bedje. Ze is tussentijds ook op geelheid geprikt en ook dit is prima van waarde. Tevens is het hielprikje al gedaan in het ziekenhuis en de GGD wordt op de hoogte gesteld dat alleen de gehoortest nog thuis moet plaatsvinden.

Samen met mama mag ik haar nu ook in bad doen. Ze vindt het heerlijk! Ze doet het super en is ook alweer op weg naar haar geboortegewicht.

Borstvoeding

Inmiddels zijn we thuis. Net als papa die thuiswerkt en de grote zus, die helemaal verliefd is op haar kleine zusje, gaat elke dag naar school. Grote zus vindt het heerlijk om haar kleine zusje vast te houden en met haar te knuffelen en ook helpt ze graag met verschonen en geeft ze haar een flesje.

Thuis gaan we ook oefenen met het aanleggen aan de borst. De oudste dochter wilde toentertijd helemaal niet en toen was alleen kolven en in de fles geven een oplossing. In overleg met het gezin en de verloskundige besluiten we de hulp van een lactatiekundige erbij te roepen. Echter, door Corona mogen zij alleen maar videobellen, dus zo geschiedde.

We leggen de kleine meid alleen in haar luier huid-op-huid op de blote borst van mama en ze kruipt zelf richting de tepel. Een wonderlijk gezicht en we nemen de tijd hiervoor. Warempel het lukt en ze doet goed haar best! Maar het is ook erg vermoeiend, twee slokjes of pogingen tot en daarna weer slapen…

Mama geeft wel pijn aan tijdens het aanhappen van de kleine meid en ook vermoeden we een te kort tongriempje, maar daar willen de ouders nog niks mee. Tongoefeningen kunnen ook wat helpen en de lactatiekundige geeft hierover tips waar nodig. Oefening baart kunst, dus we oefenen op rustige momenten als moeder en kind zich prettig voelen. De laatste dagen zetten we de puntjes op de i. Elke dag twee stappen voor en een achteruit. En op dag 14 is het dan echt tijd om afscheid te nemen en gaat ook dit gezin het weer redden zonder mij.

Deze kraamvogel vliegt weer door…

Groetjes van kraamverzorgende Ilse Zwaan.

Deel deze pagina