Als eten wel even een dingetje is…
Kraamverzorgende Ilse wordt gebeld om te assisteren tijdens een bevalling. Het gezin verwacht een tweede kindje. Bij het eerste kindje was de kraamvrouw gestart met het geven van borstvoeding, maar de kleine man groeide daarna niet of nauwelijks. Ook nu wil de kraamvrouw borstvoeding geven maar na een paar dagen komen toch de twijfels....
Een bevalling in het ziekenhuis
Om half acht ‘s morgens gaat mijn telefoon. Er is een bevalling in het ziekenhuis: een gezin waarvan het 2e kindje op komst is. Ik schrijf snel de belangrijkste informatie op, schiet in mijn uniform, pak mijn brood en ga op pad.
Op de snelweg is een ongeluk gebeurd en ik kom in de file terecht. Dat is balen! Waarom net nu ik haast heb? Ik besluit de eerstvolgende afslag te nemen en rij zo snel mogelijk maar houd me nog wel aan de verkeersregels. Waarschijnlijk ben ik niet meer op tijd…
Een klein meisje geboren
En inderdaad als ik de verloskamer binnen stap, is de kleine meid net 2 minuten op de wereld. Vluchtig stel ik me voor want er moet alweer hard gewerkt worden want de placenta is in aantocht. Dat ging snel! De kleine meid doet het meteen heel goed en wil al heel snel aan de borst dus we gaan aan de slag.
De kraamvrouw vertelt dat ze bij haar 1e kindje ook gestart is met borstvoeding. Dit was 2 weken goed gegaan, maar met veel pijn aan haar tepels had ze het uiteindelijk met veel kolven 10 weken volgehouden. Maar de kleine man groeide daarna niet of nauwelijks meer. Het was en is nog steeds een zorgenkindje qua eten, vertelt ze. Maar vooral die combinatie slecht eten en een veel te laag gewicht is nog altijd een dingetje…
De kleine meid doet het prima en blijft eten. Op dag 3 is ze 60 gram gegroeid maar op dag 4 na heel veel poepen is ze weer 60 gram afgevallen.“
Overproductie
Alles gaat goed met moeder en kind en nadat de moeder gegeten en gedoucht heeft, mag het gezin naar huis. Ik ruim de verloskamer op en maak alles schoon, zodat hij weer gebruikt kan worden voor de volgende. En na een korte overdracht naar mijn collega’s van de Kraamvogel en de verpleging verlaat ik het ziekenhuis en ga naar het huis van het gezin enkele kilometers verderop. Ik kan en mag de hele kraamweek blijven.
Melk heeft de kraamvrouw al heel snel. Maar ook had ze de vorige keer overproductie waar de kleine man zich steeds in verslikte dus ging ze toen eerst kolven en dan pas voeden. Ze heeft wat pijnlijke tepels met voeden dus we letten goed op het aanleggen. De verloskundige heeft een eigen lactatiekundige binnen haar praktijk en die kent de kraamvrouw, dus winnen we nog wat adviezen in en ze brengt een kolf.
Twijfels
Eten is nogal een ding geworden voor de grote broer van ruim 2. Hij neemt een hap maar laat vervolgens alles in zijn wang zitten zonder te kauwen. Mama wil daar graag op een positieve manier en op haar eigen wijze energie in steken om hem maar te laten eten want hij lust alles maar eet het dus niet op zonder lichte “dwang”. Soms gaat hij ook een dagje naar opa en oma die weer op hun eigen manier met hem omgaan en dan heeft de kraamvrouw ook even rust…
Mama en papa hebben ook wat woorden gehad want papa vindt die borstvoeding maar niks… “geef toch een fles” zegt hij, maar mama wil het toch nog een kans geven. Borstvoeding in overvloed, de flesjes zijn zo gevuld, maar ondanks dat blijven er twijfels.
Stoppen met borstvoeding
De kleine meid doet het prima en blijft eten. Op dag 3 is ze 60 gram gegroeid maar op dag 4 na heel veel poepen is ze weer 60 gram afgevallen. Ze blijft hierna stabiel in gewicht maar het kost mama teveel energie om dit vol te houden met 2 kinderen.
Ze wil deze onzekerheid niet langer en besluit toch te stoppen met de borstvoeding. Twee huilende kinderen die op hetzelfde moment haar aandacht vragen wordt teveel! En dan tussendoor nog kolven kost een hoop energie. Bovendien is de pijn aan de tepels niet te harden en we kunnen ook niet echt een oorzaak hiervoor vinden.
In overleg met de ouders en de verloskundige hakken we dan toch de knoop door en besluiten ze te stoppen met de borstvoeding. Inmiddels is de stuwing goed op gang gekomen en met 2 strakke bh’s om en met regelmaat een kop saliethee drinken loopt de voeding heeeeeel langzaam terug. Tussendoor paracetamol en koude appelstroop-kompressen in een washandje op de borsten.
Natuurlijk is het jammer, maar de rust keert terug. Iedereen kan nu een flesje geven en mama kan haar energie verdelen tussen haar twee kinderen en haar rust pakken tussendoor. De kleine meid vindt alles prima en langzaam zet ze haar groei in.
Vertrouwen
Doordat eten wel een beetje een soort 'trauma' is geworden leer ik mama hoe ze kan berekenen wat haar kleine meisje drinkt en wat een prima hoeveelheid is. Het 'leren lezen' van de lichaamstaal van haar dochtertje is nog wat moeilijk. Maar veel praten over het feit dat het een totaal andere situatie is, haar dochter al 300 gram zwaarder was bij de geboorte en een hele andere start had leert mama langzaam om vertrouwen te krijgen in de situatie.
De verloskundige heeft ook wat uren per dag bij geïndiceerd i.v.m. de totale situatie. Langzaam komt het vertrouwen bij beide ouders en elke dag gaat het een stukje beter en op dag 8 neem ik afscheid van het gezin.
De tijd zal het leren….
Deze kraamvogel vliegt weer door…
Groetjes kraamverzorgende Ilse Zwaan.
