Een keizersnede valt niet mee

Kraamverzorgende Ilse heeft weer een bijzondere kraamweek achter de rug. De kraamvrouw is met een keizersnede bevallen. In deze blog vertelt Ilse welke gevolgen dat heeft voor de kraamweek.

Een start van een nieuwe werkweek. Het begon al vroeg in de ochtend met een bevalling in het ziekenhuis. De kraamvrouw is met een keizersnede bevallen. Hierdoor komen de verpleegkundigen wat meer in beeld. Ik ga naar huis en wacht op meer nieuws, zodat ik mijn werk als kraamverzorgende verder kan oppakken.

Een mengeling van culturen

Een paar dagen later gaat de telefoon opnieuw. Het gezin komt thuis. Ik ga erheen en zoals altijd begin ik met een opstart. Dit houdt in dat ik in minimaal twee uur de verzorging van moeder en kind uitleg. Zo maak ik het gezinnetje wegwijs in het verschonen, voeden en het warm houden (kruiken maken) van de baby.

De baby is een kleine jongen. Met de nadruk op klein, want hij weegt niet meer dan twee pakken suiker. In het huis is het ook gezellig druk. De moeder komt uit Suriname en haar ouders wonen inmiddels een maand bij hun in huis. Daarna gaan ze bij hun andere kinderen logeren, die elders in Nederland wonen. Vervolgens is er een ‘wisseling van de wacht’: de ouders van de vader, die uit Curaçao komen, blijven tot april bij het gezin in huis.

Zoals altijd begin ik met een opstart. Dit houdt in dat ik in minimaal twee uur de verzorging van moeder en kind uitleg. Zo maak ik het gezinnetje wegwijs in het verschonen, voeden en het warm houden (kruiken maken) van de baby.“
baby keizersnede
Ilse
Kraamverzorgende

Een keizersnede valt niet mee

Als je een keizersnede hebt gehad, is het belangrijk om de blaas op tijd te legen. In verband met de druk op de wond voorkomt dit een blaasontsteking. ‘s Middags zit ik wat papieren in te vullen, tot ik ineens een hoop ‘getimmer’ hoor. Heel gek, iedereen is namelijk net boodschappen aan het doen. Eerst denk ik dat het bij de buren vandaan komt, maar ik vertrouw het toch niet helemaal en loop naar boven. Inderdaad, daar komt het geluid vandaan!

Ik vind de kraamvrouw in tranen; ze heeft zó veel buikpijn dat ze met een boek op haar nachtkastje ‘timmert’. Ik probeer haar in een andere houding te leggen. De blaas zit flink vol en moet geleegd worden. Gelukkig levert een extra check van de pols en temperatuur geen schokkende dingen op. Inmiddels is de vader ook thuisgekomen. Hij helpt me om de kraamvrouw naar het toilet te brengen. Het legen van de blaas is nu prioriteit één!

Met veel pijn en moeite lukt het eindelijk. Daarna zakt de pijn langzaam weg. De temperatuur en pols blijven stabiel. Nu het wat beter gaat, overleg ik met het gezin of ik de verloskundige nog even zal bellen. Gewoon, voor de zekerheid. Dit vinden ze niet nodig. De verloskundige komt immers morgen, dus ik maak een aantekening in het Kraamdossier.

Sterker worden

De kleine jongen krijgt borstvoeding van zijn moeder. Wel kost het hem nog veel energie om aan de borst te drinken. Zijn mama kolft daarom regelmatig, om zo de melkproductie op gang te houden. De baby krijgt dan wat voeding met een flesje die zoveel mogelijk op de borst lijkt. Zo houden we de groei er goed in.

Dit gaat goed; de baby groeit gestaag. Wel is de kleding nog véél te groot… Met regelmaat gaat hij bij papa of mama op de blote borst met alleen een luier aan (dit noemen we ‘kangaroeën’). Dit vindt de kleine man heerlijk! Met de dag worden moeder en kind sterker. Mijn taak als kraamverzorgende zit erop!

Op de laatste dag neem ik afscheid van het gezin. Ze gaan het weer samen redden, zeker met de gezelligheid van de opa’s en oma’s de komende maanden.

Deze Kraamvogel vliegt weer door…

Groetjes, Ilse Zwaan

Deel deze pagina