Impact en rust
Kraamverzorgende Ilse neemt je in haar blogs graag mee naar haar kraamgezinnen.
Tijd voor een nieuwe werkweek; ik mag naar een gezin waar gisteren een klein mannetje geboren is. Ze zijn gisteravond thuis gekomen uit het ziekenhuis. De trotse mama doet zelf de deur open en we lopen door naar boven, waar papa met zijn zoon heerlijk in bed ligt. Mama voelt zich goed dus wilde zelf de deur open doen. Dat zie ik niet vaak.
We bespreken hoe alles gegaan is en ondertussen komen oma en tante binnen om de boel te versieren en maak ik ook kennis met hen. Mama is een doener, dus moet af en toe wat afgeremd worden. Maar heerlijk met haar zoon knuffelen en dan blijven liggen is geen probleem. Het ‘verplichte’ rustuurtje is wel eens lastig. Ze pakt af en toe haar rust op de bank, maar dat is ook niet echt ideaal. Want automatisch praat je toch met elkaar en ik loop ik heen en weer met bijvoorbeeld de was.
Natuurtalenten
Ondertussen doet de kleine man het heel goed; zowel hij als zijn mama zijn natuurtalenten voor wat betreft de borstvoeding. De eerste dagen was hij nog wat misselijk, maar vanaf dag drie gaat het super en horen we hem grote slokken nemen.
Rustig aan
Papa is lekker vrij deze week, hij kan dan ook lekker rustig aan doen en tussendoor fijn met zijn zoon knuffelen. En af en toe even eruit voor een boodschap. Het eten wordt deze week ook deels door de familie geregeld dus dat is erg fijn. Ondertussen stromen de cadeaus en de kaarten binnen, dat zijn de mooie dingen van de kraamweek.
Per dag bespreken we hoe we de dagindeling doen en of en wanneer er visite komt, zodat we daar rekening mee kunnen houden. Een collega die aan het re-integreren is loopt nog twee dagen een paar uurtjes mee. Gezellig zo samen aan het werk!
Impact
Om de dag doen we de kleine man in bad en papa en mama wisselen elkaar daarmee af en doen het samen. Op dag zeven is het prachtig weer, dus een mooie dag voor een eerste rondje naar buiten met de kinderwagen. De kleine man doet het goed, hij groeit en houdt zichzelf op temperatuur dus groen licht om naar buiten te gaan. Maar het wordt een kort rondje want mama voelt zich niet echt fit. De gebroken nachten beginnen hun impact te krijgen na een aantal dagen. Mama voelt zich minder lekker, alles doet zeer en ze heeft hoofdpijn. Ook de hechtingen worden pijnlijk, dus overleg met de verloskundige voor een extra controle. Zij komt gelukkig diezelfde dag nog; ze doet alle checks en bevrijdt mama van de trekkende hechtingen; dat lucht deels al op. Verder is er niks ‘raars’ te ontdekken dus waarschijnlijk gaat het om een buikgriep-virus. Vervelend, maar het is een kwestie van uitzieken. We besluiten dat de normale zorg voldoende is en dat het gezin geen extra uren of dagen nodig heeft.
Het gaat langzaam aan steeds een stukje beter; mama luistert goed naar haar lichaam en pakt op tijd haar rust. Op dag acht is het dan ook alweer tijd om afscheid te nemen. Met het geboortekaartje en een kaart met lieve woorden en een lekker cadeautje verlaat ik het gezin. Ze gaan het zeker redden zonder mij.
Deze kraamvogel vliegt weer door…
Groetjes van kraamverzorgster Ilse
