Als je denkt dat je alles hebt gehad…
Als je als moeder tijdens je eerste kraamweek wordt opgenomen in het ziekenhuis, dan wil je je tweede kraamweek natuurlijk extra genieten. En zo begint die tweede kraamweek ook, onder begeleiding van kraamverzorgende Ilse. Totdat er ook dit keer een ziekenhuisbezoek noodzakelijk is.
Een zusje!
Tijd voor een nieuwe werkweek. Na een rustige nachtwacht, mag ik naar een gezin waar een tweede kindje is geboren. Mevrouw is bevallen door middel van een keizersnede in een ziekenhuis in het zuiden van het land, omdat ze daar tot een maand geleden nog woonden en mevrouw daar al door een medische geschiedenis onder behandeling was. Het gezin woont dus nog maar kort in dit dorp.
Als ik voor de deur sta wordt er opengedaan door mama en een kleine-grote ‘grote zus’ van 16 maanden. In de box ligt een klein meisje tevreden te slapen.
Papa is druk met de was bezig en ik maak daarom in de bijkeuken kennis met hem.
Met mama gaat het redelijk. Het gezin is wat langer in het ziekenhuis geweest omdat ze én rustig aan moest doen, maar ook positief testte op corona voordat ze het ziekenhuis in ging. Veel klachten had ze gelukkig niet en na twee positieve testen mocht het gezin na vijf dagen eindelijk naar huis.
Genieten
De kleine meid krijgt flesvoeding. Aan de borst wilde ze niet en mama wil zich er ook prettig bij blijven voelen. Een flesje geven is ook fijn voor papa en ook grote zus helpt op haar manier mee.
Mama heeft nog niet echt haar rust gevonden. Ze zit op de bank en doet haar ding. Ik probeer uit te leggen dat rust belangrijk is, ook voor de buikwond die ze nu heeft. Ze is toch een operatiepatiënt, maar snap dat dat even wennen is.
Haar vorige kraamweek verliep wat moeizaam. Na twee weken kreeg ze een bloeding in de baarmoeder en moest toen weer terug naar het ziekenhuis. Dit had best wel een flinke stempel gedrukt op de totale kraamtijd. Ze hoopt er dit keer meer van te kunnen genieten.
Mama heeft nog niet echt haar rust gevonden. Ze zit op de bank en doet haar ding. Ik probeer uit te leggen dat rust belangrijk is, ook voor de buikwond die ze nu heeft.
Rust doet goed
Als ik de controles uitvoer zijn daarbij in elk geval geen bijzonderheden. Tijd voor een badje voor kleine zus en grote zus kijkt mee vanuit haar kinderstoel. De daarop volgende dagen doe ik ze samen in het grote bad, ook dat is genieten! Ze doet het verder goed de kleine meid en ze groeit gestaag en drinkt haar flesjes keurig leeg.
Met mama gaat het redelijk en ze pakt nu tussendoor haar rust. Dat doet haar goed! Al heeft ze wel een soort ‘bandenpijn’ wat vervelend aanvoelt. Met paracetamol houden we dit onder controle. De wond ziet er rustig uit en ook de controles van temperatuur en de pols zijn prima.
Ook de verloskundige is tevreden, maar in overleg met het gezin komen er twee dagen extra kraamzorg bij om echt tot rust te komen.
Papa is thuis en we verdelen de huishoudelijke taken. Grote zus is flink aan het ‘boeven’ en pakt alles wat net niet mag… ‘s Middags na haar middagslaapje, ga ik even met haar wandelen in de kinderwagen. Zo komt ze ook nog even buiten en hebben papa en mama even een momentje voor hunzelf.
Helse pijnen
Als ik op dag acht ‘s ochtends binnenstap, zijn opa en oma aanwezig. De kraamvrouw had helse pijnen in haar buik en in overleg met de verloskundige gaat de kraamvrouw voor onderzoek naar het ziekenhuis. Papa gaat mee en de baby blijft thuis, want die hebben ze liever niet mee in verband met een mogelijke opname. Opa en oma zijn vandaag aanwezig om te helpen.
Toch weer..
Mama wordt opgenomen. Er is een vermoeden van een ontsteking of een bloeding, dit moet tot in de details onderzocht worden. Ik krijg tussendoor een update via opa of rechtstreeks van de vader.
De kraamvrouw blijft voorlopig in het ziekenhuis en omdat de baby thuis is, kan de kraamweek gewoon door gaan.
De dag erna is grote zus met opa en oma mee naar huis. Papa blijft thuis en wacht de onderzoeken van mama af. Best gek om zo met een ‘wildvreemde man’ en een baby in de box aan tafel te zitten, zonder de kraamvrouw.
Uit voorzorg bespreken we en tekenen we alle papieren, want er is een kans dat het gezin weer terug moet naar het eerste ziekenhuis waar ze bevallen is. En inderdaad het was een voorgevoel, maar het komt uit. Op dag negen komt het bericht dat ze terug moeten naar het andere ziekenhuis voor onderzoek. Snel alles ingepakt en dit keer gaat ook de baby mee.
We nemen afscheid en ik vraag of meneer mij op de hoogte wil houden. Na een week mag de kraamvrouw weer terug naar het andere ziekenhuis. Nadat ze daar nog een dag geweest is, mag ze eindelijk naar huis. We spreken af dat ik over een paar weken nog een bezoekje aan ze breng om te kijken hoe het met ze gaat.
Deze kraamvogel vliegt weer door….
Groetjes van kraamverzorgster Ilse.
P.S. Inmiddels ben ik langs geweest bij het gezin. We hebben alles nog een keer doorgesproken onder het genot van koffie en een stuk vlaai. Het gaat heel goed met het gezin en de kindjes. Met een bos bloemen, chocolade en een lieve bedankkaart namen we dit keer 'echt afscheid'.
Meer lezen?
Lees alle ervaringen van onze kraamverzorgenden
