Er gaat een nieuwe wereld open

Een gezin ondersteunen dat nauwelijks tot geen Engels spreekt; kraamverzorgende Ilse ging de uitdaging aan. In deze blog lees je niet alleen hoe die communicatie ging, maar ook hoe de rest van de week verliep.

Nog geen jaar in Nederland

De telefoon gaat: ik mag weer op pad! Er is een derde kindje geboren in een gezin in Noord-Holland. Als ik aanbel, doet een meneer open. Achter hem staan twee kleine meisjes. Het gezin komt uit Afrika, Eritrea. De vader is in 2015 al gevlucht voor de oorlog in zijn vaderland, terwijl zijn vrouw op de dag van de bevalling - toevallig - precies negen maanden in Nederland is.

Met de vader wissel ik een paar Engelse woorden uit, maar met zijn vrouw gaat dat wat lastiger: zij spreekt alleen een dialect uit Eritrea. Gelukkig komen we aardig ver met wat handen- en voetenwerk... en natuurlijk Google Translate.

Voetjes schilderen

De twee kleine (maar nu ook grote) zussen van drie en vier jaar hebben bijna zomervakantie. Ze krijgen dan ook veel mee van de verzorging van hun pasgeboren broertje. Tijdens de kraamweek doen we samen spelletjes en verf ik hun voetjes voor een mooie afdruk (zie foto). ‘s Middags gaan de meisjes vaak nog even naar bed, omdat ze ‘s avonds vaak pas tegen 22:00 gaan slapen.

Tijdens de kraamweek doen we samen spelletjes en verf ik de voetjes van de grote zussen voor een mooie afdruk.
Voetjes-schilderen-2
Ilse
Kraamverzorgende

Het gezin kent het begrip ‘kraamzorg’ niet, dus dat leg ik ze eerst even uit. De vader zegt dat de baby in bad doen en alles daaromheen het belangrijkste is. Zo gezegd, zo gedaan! Verder wil hij het stofzuigen beneden graag zelf doen, maar ik neem het boven van hem over. Het sanitair regel ik ook. Ook is er een buurvrouw die zich erg over het gezin ontfermt. Ze regelt van alles; zo voorkomt ze bijvoorbeeld dat het water en licht wordt afgesloten, omdat er een rekening over het hoofd gezien is… Gelukkig maar.

De vader maakt eten voor zichzelf en zijn dochters. Zijn vrouw wordt verzorgd door weer een andere buurvrouw, die oorspronkelijk ook uit Eritrea komt. Ze brengt speciaal ‘kraamvrouwenvoeding’. Ik heb geen idee wat het allemaal is, maar de kraamvrouw smult ervan!

Van elkaar leren

De vader werkt één dag in de week. Verder hebben ze een gemeentelijke vluchtelingenregeling. Het gezin heeft geen auto (ze doen alles op de fiets), dus ik bied hem aan om samen boodschappen te doen. Zo kunnen we wat grotere en zwaardere dingen meenemen. Dat vindt hij heel fijn! De twee zussen genieten ook van het autoritje.

Eenmaal in de supermarkt vraagt de vader mijn advies voor bepaalde producten zoals schoonmaakmiddelen. Er gaat een wereld voor hem open; wat voor ‘ons’ Nederlanders zo gewoon is, is voor hem juist heel bijzonder. Ik vind het fijn dat ik hem hierbij kan helpen. Na een aantal dagen neem ik afscheid en neemt een andere collega mijn werk over. Wat was het leuk om zo’n heel andere cultuur mee te maken!

Deze Kraamvogel vliegt weer door…

Groetjes van kraamverzorgende Ilse.