Lieve, jonge, maar grote mama

Kraamverzorgende Jacqueline maakt een erg bijzondere kraamweek mee. Ze ondersteunt een zeventienjarige moeder uit Ghana, die zojuist is bevallen van een prachtige dochter. Jacqueline zette deze mooie ervaring op papier.

Het is woensdagmiddag, half vier. Mijn wachtdienst zit er bijna op, tot mijn mobiel ineens gaat. De planning belt en komt met een verzoek dat anders is dan normaal. Er is namelijk een tienermoeder uit Ghana bevallen. Er wordt aan me gevraagd of ik wil helpen. Natuurlijk wil ik dat; graag zelfs!

Een grote glimlach

Met een grote glimlach word ik door je ontvangen. Je zit op je kleine kamertje met je pasgeboren kind op schoot; een prachtig klein en teer meisje. Na even met je gepraat te hebben, merk ik dat we een klik hebben. Gelukkig!

Je vertelt dat je heel graag borstvoeding wil geven, maar in het ziekenhuis is dat nog niet gelukt. Ik regel gelijk een kolf voor je, zodat je kunt beginnen met kolven.

Na drie uurtjes ga ik weer naar huis. Je vindt het gek dat ik niet bij je blijf. Ik vertel dat ik elke dag even langskom en daarna weer naar huis ga. Toch ben je blij dat ik er ben om te helpen met de opstart. Je zegt dat je vannacht goed je best gaat doen. Wat pak je het allemaal goed op; ik weet dan ook zeker dat het vannacht helemaal goed komt.

Ik vertel je dat ik ongelofelijk trots op je ben. Je weet niet zo goed hoe je daar op moet reageren; je lacht mijn compliment ongemakkelijk weg…
FAM WAART_2015-10-09_014
Jacqueline
Kraamverzorgende

De volgende morgen verwen ik je met een ontbijtje op je kamer. Samen zitten we op je bed. Trots laat je mij zien hoe keurig je het kraamdossier hebt bijgehouden. Daarnaast laat je me zien dat je kleine meisje maar liefst zes minuten uit je borst gedronken heeft. Wat goed! Ik vertel je dat ik ongelofelijk trots op je ben. Je weet niet zo goed hoe je daar op moet reageren; je lacht mijn compliment ongemakkelijk weg…

Zo ongelofelijk trots

Vijf dagen heb ik voor je mogen zorgen. Ik heb je alles uitgelegd wat je moet weten. Ook heb ik naar al je verhalen mogen luisteren. Dit was vaak met tranen in mijn ogen, al hoop ik dat je deze niet gezien hebt.

Je bent nog maar zeventien jaar, maar je hebt al zoveel meegemaakt in je jonge leven. Zo hoort het niet te zijn. Toch doe je het ontzettend goed. Je bent in een vreemd land, je bent afhankelijk van andere mensen, je hebt niets meer van jezelf én je moet continu rekening houden met anderen. Maar wat is het fijn dat je nu eerst een veilig thuis hebt. En wat ben ik trots op je: je weet precies hoe je het wil hebben. Ik weet dat het goedkomt met jou en je kleine meisje.

Je bent nog maar zeventien jaar, maar je hebt al zoveel meegemaakt in je jonge leven. Zo hoort het niet te zijn. Toch doe je het zo ontzettend goed.

Mijn laatste uurtjes breken aan. Ik moet afscheid van je nemen. We omhelzen elkaar innig. Voordat ik de deur uit ga, schuif je me nog snel een bonbonnetje toe. Dan laat ik je toch echt achter in je kleine kamertje.

Eenmaal in de auto pink ik een traantje weg. Lieve, kleine, maar toch ook grote mama: ik ga jou nooit vergeten. Snel rijd ik naar huis, naar mijn zoon van bijna zeventien jaar. Hij zit ook op zijn kamertje... toch net even anders.

Groetjes van kraamverzorgende Jacqueline.